Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

Ανώτερο από Parker

Δευτέρα Γυμνασίου. Σχολικόν έτος 1970 -71. Η Εθνική κυβέρνησις δωρίζει σε όλα τα σχολεία της χώρας προτομές του Μεγαλέξανδρου. Έτσι. Στα καλά καθούμενα. Επ’ ευκαιρία της δωρεάς, ομιλία συφοριασμένου φιλόλογου μετά την πρωινή προσευχή, που τα κατάφερε κι έβγαλε τον κομμουνισμό εχθρό του μεγάλου Μακεδόνα στρατηλάτη.  Η έννοια της διαλεχτικής, μας ήταν άγνωστη ακόμα, αλλά κάτι δεν πήγαινε καλά με την αντιδιαστολή. Πάντως το παλαμάκι και τα ζήτω ήταν δεδομένα.Η ύπαρξη του Parker στη μπροστινή θήκη της τσάντας ήταν δηλωτική ανωτέρας ποιότητος. Οι μεγάλοι τον έβαζαν στην κωλότσεπη έτσι ώστε να περισσεύει μόνο το χαρακτηριστικό βελάκι  Αρκούσε. Οι άσχετοι χρησιμοποιούσαν εκείνους τους κίτρινους γερμανικής κατασκευή - πριν τους Μπικ- τους Schneider.Ο Δημητράκης μάζευε τα φραγκοδίφραγκα που περίσσευαν απ’ το χαρτζιλίκι κανά τριάρι μήνες. Όταν έφτασε στο αστρονομικό ποσό των τριάντα πέντε δραχμών τα ‘βαλε στην τσέπη, πέρασε α’ τον μπακάλη της γειτονιάς και μετέτρεψε τα λιανά σε χαρτονομίσματα -μην μας πάρουν και για διακονιαρέους- και μπήκε με αέρα στο ένα απ’ τα δυο κεντρικά βιβλιοχαρτοπωλεία της μικρής μας πόλης. Εκείνος ο μεταλλικός  ασημί Parker (όχι χρώματα και μαλακίες) ο λεπτός, ήταν ξαπλωμένος καιρό τώρα στην προθήκη και περίμενε.  Ο χοντρός ήταν πιο φτηνός αλλά δεν άξιζε. Τον έδειξε αμίλητος. Ο κοντοστούπης βιβλιοπώλης , ο ένας απ’ τους δυο συνεταίρους, εκείνος με τα μισά γυαλάκια -είχε κάνει και στην Αμερική – τον κοίταξε διερευνητικά.
-Άστο αυτό. Έχω ένα, ανώτερο από  Parker, και του 'δειξε ένα χρυσό λεπτό μεταλλικό στυλό.  Τέτοιο δεν έχει άλλος, θα είσαι και ο πρώτος.
-Ανώτερο από Parker;
-Ανώτερο δεν το κουβεντιάζω. Εγώ να πουλήσω θέλω.  Όποιο θέλεις παίρνεις.
Αλλά… άφησε μισοτελειωμένη την πρόταση και το υπονοούμενο σερνότανε. 
Η κοσμοθεωρία ανατράπηκε. Ο πειρασμός της πρωτιάς υπερίσχυσε. 
-Εντάξει αποδέχτηκε ο μικρός . Η συναλλαγή ολοκληρώθηκε κι απ’ την επόμενη μέρα το εργαλείο έκανε την μόστρα του, αφημένο αδιάφορα στο αυλάκι του ξύλινου θρανίου, έτοιμο να χρησιμοποιηθεί όταν χρειαζόταν. Στα διαλείμματα έμπαινε στην τσέπη δι’ ευνόητους λόγους. Αυτά για κανα δυο μήνες. Όταν κάποια στιγμή σώθηκε το μελάνι, μπήκε κορδωτός ο Δημητράκης στο μαγαζί, γυρεύοντας το ανταλλακτικό. Ο ποντικομουρης τον κοίταξε, κοίταξε και το στυλό .-Ανταλλακτικό; Δεν έχουμε.
-Μα είναι ανώτερο από  Parker 
-Ναι αλλά δεν μας έχουν στείλει ανταλλακτικά. Πέρνα τον άλλο μήνα με τις νέες παραλαβές μήπως έχει τίποτα.
Σαράντα χρόνια τώρα όταν του προτείνουμε κάτι μας ρωτάει. Ανώτερο από Parker;

Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

Σχεδίασμα


Όταν οι άνθρωποι πλησιάζουν την τελευτή, εάν διατηρούν σώας τα φρένας τους, ( ξέρετε η άνοια λειτουργεί λυτρωτικά ως προς τον φόβο του θανάτου) είναι λογικό να ανασύρουν από το παρελθόν, εμπειρίες και εικόνες, που τους σημάδεψαν.

Κι όταν τις μοιράζονται μαζί σου είναι εύκολο ν' αποκτήσεις την ψευδαίσθηση πως ήσουν κι εσύ εκεί. Ειδικά αν περπατάς στους ίδιους δρόμους .

Δρομάκια και δρόμοι και μικρές πλατείες που είδαν τους 400 να τους πηγαίνουν για εκτέλεση. Και μετά από μερικά χρόνια τους αντάρτες να πηδούν τις χαμηλές μάντρες κι από σπίτι σε σπίτι να πλησιάζουν το Θηλέων, που ήταν ταμπουρωμένοι οι ταγματασφαλίτες. Οι κάθετοι δρόμοι βλέπεις ήταν απροσπέλαστοι λόγω των πολυβόλων.


Έλεγε ο γερο Ιπποκράτης για τον γερμανό εξωμότη που είχε πάει με το ΕΑΜ και είχε βουτήξει κι ένα πολυβόλο και το χε πάρει μαζί του. Έλεγε πως τούδειχνε που να βαράει όταν περικύκλωσαν το Πάνθεον και τελικά τόκαψαν.


πόσες διαστάσεις άραγε;

Τίναξα απ' την ράχη μου
το φορτίο του χαμού μου.
Ξεπέρασα με το νου το συναπάντημα
στην αρένα της φθοράς
και βρήκα τη λύτρωση,  καταργώντας τον χρόνο.
Τέταρτη και χιλιοστή διάσταση της ύπαρξης
ο νους π' αχαλίνωτος οδηγεί στο ηδονικό.