Πέμπτη 18 Αυγούστου 2016

ΟΚΝΗΡΗ ΔΙΑΘΕΣΗ





«Η άρνηση να βγούμε στις ανοιχτές θάλασσες και η οκνηρή διάθεση
να ντυθούμε το ρούχο της μάζας, να γίνουμε περίτριμμα του κονιορτού της
και υβρίδιο μέσα στον πολτό της, είναι το κυριότερο δείγμα αναξιότητας»

Παναγιώτης Φωτέας
[Από τον πρόλογο του στο βιβλίο του Ευάγγελου Λεμπέση :
« Η επαναστατική μάζα – Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω»]





  Σε ποιον ανήκουν οι πλαγιές των βουνών αυτού του τόπουΣε ποιον ανήκουν ο τοίχος του λιμενοβραχίονα και οι τοίχοι των δημοσίων κτιρίων μιας πόλης; Αν δώσουμε απάντηση σε τέτοια ερωτήματα, θα μπορούμε να πούμε στη συνέχεια αν η κατάληψη τέτοιων χώρων από κάποιες συλλογικότητες είναι αποδεκτή η όχι. Ποιοι έχουν δικαίωμα ψήφου, για να εκφραστούν για την αισθητική που κυριαρχεί σε μια πόλη; Σε τούτη τη χώρα έχουμε χάσει άραγε την ικανότητα να διακρίνουμε  την διαφορά ανάμεσα στα δικαιώματα και στις υποχρεώσεις του πολίτη;
  Μια ομάδα ανθρώπων ακόμη κι αν θεωρηθεί συλλογικότητα δεν έχει το δικαίωμα να επιβάλει τη δική της αισθητική στον δημόσιο χώρο. Το χειρότερο δε, είναι όταν την επιβάλλει μέσω ενός συμβόλου, για το οποίο κανείς δεν μπορεί να δηλώσει αντίθετος. Είναι το παλιό κόλπο που χρησιμοποιούσαν στις δημόσιες υπηρεσίες και στον στρατό, πριν και κατά την διάρκεια της χούντας όταν διαφωνούσες σε κάτι. Η κλασσική ερώτησηδήλωση: «Κουμμουνιστής είσαι ρε;» (sic)
  Η ελληνική σημαία είναι το σύμβολο του έθνους  (όλα τα κράτη έχουν από μια κι είναι περήφανα, το καθένα για την δική του) αλλά δεν έχει καμιά δουλειά να ’ναι σκαρφαλωμένη στην πλαγιά ενός βουνού, υπηρετώντας την αντίληψη κάποιων περί εθνικοφροσύνης. Μαυτή τη λογική, μια άλλη ομάδα θα φτιάξει ένα σταυρό και θα τον τοποθετήσει στην απέναντι κορυφή, κάποιος άλλος μπορεί να ζωγραφήσει σε γιγαντοπανώ τον Κολοκοτρώνη και πάει λέγοντας. Κάποιοι μπογιάτισαν τον λιμενοβραχίονα με τα σύμβολα της τοπικής ποδοσφαιρικής ομάδας κι αν ερωτηθούν φαντάζομαι ότι μπορεί να πιστεύουν πως εξωράισαν μάλιστα τη μονότονη λιθοδομή. Κουβέντα δεν ακούστηκε από τους υπεύθυνους, μάλιστα στην περίπτωση της σημαίας ειπώθηκε οτι δόθηκε και άδεια απτον Δήμο. Μήπως φοβήθηκαν οι υπεύθυνοι, ότι εν εναντία περιπτώσει, θα εκατηγορούντο ως «κουμμουνιστές»; 
  Είναι γνωστό ότι σε δύσκολες εποχές η εθνική υπερηφάνεια είναι το «αντίδοτο» της ανεργίας, της φτώχειας και όλων των αντίστοιχων δεινών. Αρκετοί συμπολίτες μας φαντάζομαι θα θυμούνται στις πλαγιές των βουνών συνθήματα όπως «Ζήτω η ΕΛΛΑΣ», «Ζήτω η εθνική κυβέρνησις», πουλιά της χούντας κ.λπ.
  Η αισθητική μιας  περιοχής είναι δημόσια περιουσία και κανείς δεν μπορεί να την καταπατήσει η να επιβάλλει την δική του άποψη. Όσοι νιώθουν ιδιαίτερα περήφανοι για την πατρίδα μας (περισσότερο από μας τους υπόλοιπους) για την ποδοσφαιρική ομάδα της πόλης μας και για όποιο άλλο κοινό αγαθό, ας ψάξουν πιο πρακτικούς τρόπους να το ενισχύσουν. Στην περίπτωση της Ελλάδας ας ανοίξουν μια επιχείρηση ώστε να αυξηθεί το ΑΕΠ και να προσλάβουν και κάποιον άνεργο. Για το ποδόσφαιρο δεν ξέρω και δεν μπορώ να προτείνω κάτι.  


Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελευθερία την Τετάρτη 17- 8 - 2016